вторник, 14 септември 2010 г.

Малко дете

Искам за ден да бъда отново дете.
Ако денят е започнал с добро да не ровичкам за грижи. Да се подреждат сами или просто аз да не виждам.
Къде ми топката скрита. Не злобата или вчерашната злина. Да ме притиска и аз да я гоня задъхана и неумита.
Да намеря стара керемида и да подскачам на дама. Да не ходя из вътре. Тази мисъл къде пътува и събира за двама.
В отсрещният храст да се мушна. На криеница да поиграя. Да се хиля безгрижно когато ме търсят. Не да приритвам от немите думи или когато обиди ме замотават.
Искам пак да извадя детето. По миг на ден да забравям колко лошо се заплита край мен.
Да играя, пея и се смея безгрижно. Да мога да повтарям, че утре пак ще е светлото в мен. Но ако изровя онова малкото, което е скрито. Защото не съм го загубила това малко дете. Все на изчакване, проблеми и с други неща е затрупано или завито.

5 коментара: